Kwadratura koła? ...z
Nasze życie, mapa gwiazd.
Przestrzeń woła, woła nas.
Jaskrawe tło w oczach mam
Trzy wymiary, tysiąc barw..."
(Marcin Ciurapiński Przestrzeń)
Ludzie skupiający się w grupach, choćby w portalach społecznościowych, wciąż szukają czegoś i wciąż zadają te same pytania. Brakuje spokoju? Oczekiwań jest mnóstwo. Czy to strach i tego typu emocje?
"Wiara rodzi się ze słuchania"
(Rz 10,17)
Wszyscy tylko mówią, lecz nie słuchają. Proszę więc o mądrość i siłę. Otrzymuję i w zgodzie ze swoimi talentami, wybiórczo traktując treści, wyłapuję, przetwarzam i podaję dalej. Niech będzie, że jestem przetwórcą, choć czy ujmuję czegoś, czy dodaję od siebie? Posługuję się tylko zasłyszanymi wiadomościami, lecz nie jest moim zamiarem sianie paniki poprzez celową dezinformację. Nie bawię się w teorie z piekła rodem, ale:
"... Póki na to czas, pogadamy jak za dawnych lat
Póki na to czas, pogadamy tak jak ludzie stąd.
I nie o tym, kogo znasz
I nie o tym, co masz
Tylko po to, żeby mieć
I nie o tym, kim się jest
Z Kim co można i gdzie
I co w zamian można chcieć..."
(Wojciech Byrski Póki na to czas)
"My Seniorzy", a także chorzy i skupiający się wokół "Rak to nie wyrok", bo to do nich - między innymi (oczywiście) - kieruję swoje słowa - słuchajcie i zacznijcie się skupiać, bo to od nas (tylko!) zależy to, w jaki sposób przetrwamy.
"...A my nie chcemy uciekać stąd!
Krzyczymy w szale wściekłości i pokory
Stanął w ogniu nasz wielki dom!
Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!..."
(Jacek Kaczmarski A my nie chcemy uciekać stąd)
Za oknami, dosłownie wszędzie, gdzie nie spojrzę toczy się wojna. W moim przypadku z osobami bliskimi (???), z ust których padają nawet epitety pod moim adresem. Mowa jest o okrucieństwie wręcz, chyba bez kontroli swoich słów, a przede wszystkim emocji, wraz z którymi płyną takie myśli. Wystarczy spojrzeć na definicje i źródło pochodzenia tychże. Istota i pochodzenie łatwo zatem odczytywać. Dalekie mi (obce wręcz) osoby też mnie mają za wariata. Może dlatego, że nic nie oferuję, ale i nic nie oczekuję?
"... I po co mi ta wojna?
Ten bój do krwi ostatniej?
Mizerne argumenty, a myśli jak petardy.
I po co mi ta wojna
Jeżeli krew jest moja
I mój chybiony atak
I moja też historia..."
(Małgorzata Ostrowska Ziemia w ogniu)
Wyznam swoje słabości, przy okazji, bo nie potrafię spokojnie usiedzieć na czterech literach, tylko sam czegoś szukam, rozglądam się. Parlament zwany "europejskim" ustanowił, że mąkę można z robaków robić. Czy to już wszystko musi stać na głowie, a nie na nogach, jak widzę, a nie tylko zostałem zniekształcony (wykształcony)?
"...Droga Pani z telewizji
Co wieczór drżę, gdy tak dzielnie Pani
Bój srogi toczy z zabobonami..."
(Jacek Skubikowski Pani z tv)
Ach te zachciewajki moje/ A brrr. Zamiast skupić się rzeczach istotnych, to ja ..., no ale krew nie woda... (jak mawiają).
„Idź gdzie chcesz. Szukaj czego chcesz. A nie znajdziesz drogi wznioślejszej i pewniejszej, tylko tę drogę...”
O posłuszeństwie i uległości.
Wielką rzeczą jest żyć w posłuszeństwie. Pozostawać pod wodzą przełożonego i nie dysponować sobą. O wiele bezpieczniej jest być podwładnym niż przełożonym. Wielu żyje w posłuszeństwie bardziej z konieczności niż z miłości. Tacy doznają udręki, często narzekają. Nie osiągną też wolności ducha, jeżeli nie poddadzą się całym sercem swemu przełożonemu, ze względu na Boga. Możesz biegać na wszystkie strony. Pokój zdobędziesz jednak wtedy dopiero, gdy poddasz się w pokorze władzy przełożonego. Szukanie nowych miejsc i częste zmiany zwiodły już niejednego. Każdy postępuje tak, jak Mu to najbardziej odpowiada, to prawda. Przestaje też najchętniej z tymi, którzy myślą podobnie, jak On. Jeżeli jednak jest wśród nas Chrystus, musimy jednak dla dobra, pokoju zrezygnować ze swych upodobań.
Za „O Naśladowaniu Chrystusa” Tomasz A.Kempis – Krzystof Domagała.
Komentarze
Prześlij komentarz